Osteochondroza szyjki macicy jest częstą patologią, której towarzyszą nieprzyjemne objawy. Choroba charakteryzuje się procesami degeneracyjno-dystroficznymi kręgosłupa. Spowodowane są nieprawidłową pozycją ciała, zaburzeniami postawy, niewystarczająco aktywnym trybem życia. Aby zmniejszyć objawy patologii, należy na czas skonsultować się z lekarzem.
Co to jest osteochondroza szyjki macicy?
Termin ten jest rozumiany jako postępujące zwyrodnieniowo-dystroficzne uszkodzenie krążków międzykręgowych, które zlokalizowane są w odcinku szyjnym kręgosłupa. W rezultacie dochodzi do deformacji i wyczerpania trzonów kręgowych. Prowadzi to do upośledzenia krążenia krwi i przewodzenia nerwów w szyi.
Choroba może być izolowana lub łączona z uszkodzeniem innych części kręgosłupa - lędźwiowego lub piersiowego. Zgodnie z ICD-10 osteochondroza szyjna kręgosłupa jest kodowana pod kodem M42.
Możliwe powikłania choroby
Wiele osób interesuje się niebezpieczeństwem osteochondrozy szyjki macicy. W przypadku braku terminowej i odpowiedniej terapii patologia może prowadzić do negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Należą do nich:
- występowanie krążków międzykręgowych i tworzenie się przepuklin;
- pęknięcie dysku z uciskiem nerwów i naczyń krwionośnych - uszczypnięcie rdzenia kręgowego grozi śmiercią;
- radikulopatia;
- pojawienie się osteofitów;
- niedowład i paraliż.
Główne objawy i oznaki osteochondrozy szyjki macicy
Choroba rozwija się stopniowo i początkowo przebiega bezobjawowo. Dlatego diagnoza jest często stawiana w zaawansowanych przypadkach. Główne objawy patologii obejmują:
- Ból szyi i okolicy potylicznej, który nasila się przy wysiłku fizycznym lub kaszlu.
- Chrupanie przy ruchach głowy.
- Utrata wrażliwości rąk, pieczenie w okolicy łopatek.
- Bóle głowy zlokalizowane w potylicy i rozprzestrzeniające się na skronie.
- Ogólne osłabienie, zwiększone zmęczenie.
- Zmniejszona ostrość wzroku.
- Szum w uszach.
- Upośledzenie słuchu.
- Zwiększone tętno.
Przyczyny osteochondrozy szyjki macicy
Pierwsze oznaki choroby pojawiają się zwykle po 35 latach. Jednak w ostatnich latach patologia zaczęła się rozwijać w młodszym wieku - 18-30 lat. Najczęściej z problemem borykają się osoby, które przez długi czas muszą przebywać w jednej pozycji.
Do głównych przyczyn osteochondrozy szyjki macicy należą:
- dziedziczna tendencja;
- naruszenie procesów metabolicznych;
- choroby zakaźne, zatrucie organizmu;
- zaburzenia diety - niedobór płynów, witamin, mikroelementów;
- nadwaga;
- urazowe urazy kręgosłupa;
- zła postawa;
- niestabilność kręgosłupa;
- niewystarczająco aktywny tryb życia;
- płaskostopie;
- wpływ niekorzystnych czynników środowiskowych;
- częste zmiany pozycji ciała;
- przebywanie w niewygodnej pozycji przez długi czas;
- nadmierna aktywność fizyczna;
- hipotermia;
- stresujące sytuacje;
- używając niewłaściwych poduszek do spania.
Jakie są różne stopnie choroby?
Choroba rozwija się stopniowo. Istnieją 4 stopnie osteochondrozy szyjki macicy, z których każdy ma określone cechy:
- Pierwszemu towarzyszy pojawienie się pęknięć w krążkach międzykręgowych. Procesowi temu towarzyszą łagodne bóle, sztywność ruchów. Patologia ma falisty przebieg. Wraz z pogorszeniem układu odpornościowego lub wzrostem obciążenia osteochondroza pogarsza się. Jeśli nie podejmiesz działań na czas, istnieje ryzyko pogorszenia nienormalnego procesu.
- Po drugie - na tym etapie trwa niszczenie krążków międzykręgowych i obserwuje się ich wysunięcie. Procesowi temu towarzyszy szczypanie zakończeń nerwowych. Osoba ma ciągły ból, który zwiększa się wraz z ruchem. Na tym etapie następuje spadek zdolności do pracy, pojawia się drętwienie rąk.
- Trzeci towarzyszy pojawienie się przepukliny międzykręgowej. W takiej sytuacji w proces patologiczny zaangażowana jest tkanka mięśniowa i zakończenia nerwowe. W rezultacie pojawia się ból szyi i okolicy potylicznej, uczucie osłabienia rąk. W przypadku zmian naczyniowych istnieje ryzyko obniżenia ostrości wzroku, zawrotów głowy i szumów usznych. Czasami choroba prowadzi do omdlenia.
- Po czwarte - temu etapowi towarzyszy wzrost kości. W rezultacie wzrasta nacisk na zakończenia nerwowe. Przy tej postaci osteochondrozy zmniejsza się ruchliwość szyi, kręgosłup staje się mniej elastyczny. W rezultacie osoba nie może wykonywać prostych ruchów głową.
Dlaczego należy natychmiast zgłosić się do lekarza?
W przypadku pojawienia się objawów osteochondrozy należy niezwłocznie skonsultować się z lekarzem - neurologiem lub ortopedą. W przeciwnym razie patologia spowoduje niebezpieczne konsekwencje zdrowotne.
Przede wszystkim lekarz powinien ocenić aktywność fizyczną i nasilenie bólu szyi. Specjalista jest również zainteresowany utratą wrażliwości i innymi zaburzeniami.
Na podstawie wyników wstępnego badania zalecane są dodatkowe procedury. Przede wszystkim wykonywana jest radiografia. Odbywa się to w kilku rzutach. Jeśli podejrzewa się przepuklinę, może być konieczne wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego. Jeśli dochodzi do naruszenia przepływu krwi, konieczne staje się wykonanie reoencefalografii i badanie dna oka.
Leczenie jest zalecane na podstawie wyników badania diagnostycznego. Wraz z rozwojem osteochondrozy szyjki macicy najczęściej stosuje się następujące kategorie leków:
- Leki przeciwbólowe - pomagają radzić sobie z bólem.
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne - likwidują stany zapalne i radzą sobie z obrzękami.
- Przeciwskurczowe - pomagają złagodzić skurcze mięśni.
- Preparaty poprawiające krążenie krwi.
- Chondroprotectors - pomagają przywrócić strukturę krążków międzykręgowych.
- Witaminy z grupy B - poprawiają funkcjonowanie tkanek nerwowych.
Oprócz terapii lekowej zalecane są inne metody. Należą do nich masaż, gimnastyka lecznicza, fizjoterapia. Stosowanie osteopatii jest bardzo skuteczne. W takim przypadku wykonuje się łagodny wpływ na dotknięte mięśnie i kręgi. W niektórych przypadkach lekarzowi zaleca się noszenie specjalnego urządzenia ortopedycznego - kołnierza Shantsa.
Terapia manualna jest uważana za skuteczny sposób leczenia patologii. Jej metody dobierane są indywidualnie. Zabieg polega na punktowym oddziaływaniu na elementy układu mięśniowo-szkieletowego. Dzięki temu możliwa jest aktywacja przepływu krwi, usprawnienie ruchu limfy oraz normalizacja procesów metabolicznych. Terapia manualna poprawia ruchomość układu mięśniowo-szkieletowego, wzmacnia układ odpornościowy i pomaga zapobiegać powikłaniom osteochondrozy.
Często używa się trakcji kręgosłupa. Do rozciągania używany jest specjalny sprzęt. Zabieg pomaga zwiększyć odległość między kręgami do normalnych rozmiarów oraz poradzić sobie z zaburzeniami w budowie kręgosłupa.
W przypadku zaobserwowania ostrej osteochondrozy szyjki macicy i pojawienia się przepuklin międzykręgowych, które powodują zmniejszenie wrażliwości i upośledzenie krążenia krwi, istnieje potrzeba interwencji chirurgicznej.
Czas trwania leczenia zależy od ciężkości osteochondrozy. Najczęściej terapia odbywa się na długich kursach. Aby poprawić swój stan, zdecydowanie powinieneś wprowadzić zmiany w swoim stylu życia. Aby to zrobić, musisz dobrze się odżywiać, porzucić złe nawyki i uprawiać sport.
Zapobieganie osteochondrozie szyi
Aby zapobiec wystąpieniu osteochondrozy szyjki macicy, musisz przestrzegać pewnych zaleceń:
- w odpowiednim czasie wyeliminować skrzywienie kręgosłupa;
- uprawiaj sport, tworząc gorset mięśniowy;
- jedz pokarmy, które dostarczają organizmowi wapnia i magnezu;
- normalizuje masę ciała;
- podczas pracy przy komputerze przestrzegaj zaleceń lekarzy.
Osteochondroza szyjki macicy to poważna patologia, która prowadzi do negatywnych konsekwencji zdrowotnych. Aby poradzić sobie z naruszeniem, konieczne jest postawienie prawidłowej diagnozy na czas. Dlatego każdy dyskomfort w okolicy szyi powinien być powodem do wizyty u lekarza.
Jak przebiega leczenie?
Konsultacja lekarska: wykonanie wywiadu, diagnostyka mięśniowo-powięziowa, diagnostyka funkcjonalna.
Jak to idzie?
Zbieranie wywiadu - analiza choroby, identyfikacja ograniczeń i przeciwwskazań, wyjaśnienie zasad kinezyterapii, cechy okresu rekonwalescencji.
Diagnostyka mięśniowo-powięziowa to metoda diagnostyki manualnej, w której lekarz ocenia zakres ruchu stawów, rozpoznaje bolesne pieczęcie, obrzęki, hipo- lub hipertoniczność mięśni i inne zmiany.
Diagnostyka funkcjonalna (przeprowadzana na sali rehabilitacyjnej) - lekarz wyjaśnia, jak wykonywać określone ćwiczenia na sprzęcie, oraz obserwuje: jak pacjent je wykonuje, z jakim zakresem ruchu może pracować, jakie ruchy powodują ból, z jaką wagą pacjent może pracować, jakukład sercowo-naczyniowy reaguje. Zidentyfikowano obszary problemowe. Dane są wprowadzane na kartę. Nacisk jest położony.
Na podstawie wyników wstępnego badania lekarskiego i diagnostyki funkcjonalnej opracowywany jest wstępny indywidualny program leczenia.
Warto mieć przy sobie:
- na ból kręgosłupa - rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa (rezonans magnetyczny lub tomografia komputerowa) obszaru problemowego;
- na bóle stawów - prześwietlenia;
- przy współistniejących chorobach - wyciągi z historii choroby lub karty ambulatoryjnej;
- wygodne (sportowe) ubrania i buty
Rozpocznij zajęcia z instruktorem
Na początku cyklu leczenia lekarz wspólnie z pacjentem opracowuje plan leczenia, który zawiera datę i godzinę zabiegu, wizyty kontrolne u lekarza (najczęściej 2-3 razy w tygodniu).
Podstawą procesu leczenia są sesje zabiegowe w sali rehabilitacyjnej na sprzęcie do ćwiczeń oraz sesje na siłowni.
Symulatory rehabilitacji pozwalają na dokładne dozowanie obciążenia na poszczególne grupy mięśni, zapewniając odpowiedni sposób oddziaływania fizycznego. Program leczenia opracowywany jest przez lekarza indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę cechy organizmu. Kontrola prowadzona jest przez wykwalifikowanych instruktorów. Na wszystkich etapach rekonwalescencji ważne jest przestrzeganie techniki prawidłowego ruchu i oddychania, znajomość swoich standardów wagi podczas pracy na symulatorach, przestrzeganie przepisanego schematu leczenia i przestrzeganie zaleceń specjalistów.
Gimnastyka stawowa pomaga przywrócić koordynację wzrokową, poprawia ruchomość stawów i sprężystość (elastyczność) kręgosłupa oraz jest doskonałym systemem profilaktycznym do samodzielnego stosowania.
Każdy cykl zabiegowy - 12 zabiegów. Każda lekcja jest nadzorowana przez instruktora. Czas trwania jednej sesji zabiegowej wynosi od 40 minut do 1, 5 godziny. Instruktor opracowuje program uwzględniający schorzenia współistniejące oraz stan pacjenta w dniu zajęć. Uczy techniki wykonywania ćwiczeń i monitoruje poprawność ich wykonania. Co szósta lekcja przeprowadzana jest druga konsultacja z lekarzem, wprowadzane są zmiany i uzupełnienia do programu w zależności od dynamiki.
Ile to zajmie pętli?
Jest to indywidualne dla każdej osoby i zależy od progresji choroby.
Ważne, aby wiedzieć:
- jak długo masz ten problem (stadium choroby);
- jak Twoje ciało jest przygotowane do aktywności fizycznej (uprawiasz gimnastykę, uprawiasz wszelkiego rodzaju sporty);
- jaki wynik chcesz uzyskać.
Jeśli choroba jest na początkowym etapie, a organizm jest przygotowany, wystarczy jeden cykl leczenia. (np. młodzi ludzie w wieku 20-30 lat uprawiający sport. Skupiamy ich uwagę na technice wykonywania ćwiczeń, oddychaniu, rozciąganiu, wyklucza się „niewłaściwe” ćwiczenia szkodliwe dla obszarów problemowych. Tacy pacjenci przechodzą szkolenie, zdobywają umiejętności», Otrzymuj zalecenia w przypadku zaostrzeń i rób to samodzielnie).
Każdy organizm jest indywidualny, a program dla każdego pacjenta jest indywidualny.